هلیوستات (Heliostat)

هلیوستات در لغت یونانی به معنای خورشید بوده و اصطلاحاً به آیینه ای که روی محور دوار نصب گشته و با حرکت خود قادر است نور خورشید را به طور پایدار به نقطه ای ثابت انعکاس دهد، اطلاق می شود. هلیوستات اصلی ترین جزء سیستم جمع کننده بوده و مستقل از دریافت کننده و سیال عامل کار می کند. در نتیجه طراحی آن ارتباط زیادی با اجزای دیگر نیروگاه و همچنین نحوه استفاده نهایی از انرژی حرارتی تولیدی ندارد. این مزیت، تولید انبوه هلیوستات ها را از نظر طراحی نیروگاه مستقل نموده و در نتیجه باعث کاهش بهای واحد هر هلیوستات می شود. بخش عمده هزینه هر نیروگاه خورشیدی به هلیوستات ها اختصاص دارد.

شیدسنج (Pyranometer)

مقدار کل تابش خورشیدی را روی یک سطح افقی ( مستقیم باضافه پخش) را می توان توسط شید سنج اندازه گیری نمود که واحد آن مقدار انرژی جذب شده در واحد سطح در واحد زمان خواهد بود. یا به بیان دیگر شیدسنج وسیله ای است برای اندازه گیری تابش دهی کل (مستقیم و پخش) از یک نیمکره به ترتیبی که اگر بوسیله یک صفحه گرد روی قسمت دریافت کننده آن سایه انداخته شود فقط تابش دهی پخش را اندازه می گیرد. برای این منظور معمولاً از یک صفحه سایه انداز که روی دستگاه نصب شده استفاده می گردد.

 

آذرسنج خورسیدی (Pyrheliometer)

آذرسنج وسیله ای است که در آن موج یاب تعدیل کننده برای اندازه گیری تابش مستقیم خورشیدی در حالت تابش عمودی استفاده می شود. به عبارت دیگر آذر سنج وسیله ای است برای اندازه گیری تابشهای مستقیم خورشیدی در برخورد عمودی با آن. اولین وسیله اندازه گیری تابشهای مستقیم خورشیدی آذرسنج الکتریکی بود که در سال 1893 توسط انگستروم اختراع شد.

نیروگاه حرارتی خورشیدی از نوع دودکش خورشیدی ( Solar chimney )

اجزای اصلی یک دودکش خورشیدی عبارتند از:

• سقف نیمه شفاف (مثلاً شیشه ای) که در ارتفاع چند متری زمین نصب می گردد.
• دودکش مرتفع که در مرکز سقف شیشه ای قرار می گیرد.
• توربین های بادی که در پایه دود کش قرار می گیرند.
• زمین که با روکش مناسبی پوشانده می شود.

شکل زیر یک نیروگاه دودکش خورشیدی را نشان می دهد:

مروری بر 22 سال آمار انرژی کشور