بیواتانول

  تمرکز اساسی در تولید سوخت های زیستی مایع بیشتر بر روی بیودیزل و بیو اتانول  معطوف می باشد و این دو محصول در سال 2005، 85% از بازار سوخت های مایع را به خود اختصاص دادند. مهمترین مزیت بیواتانول قابلیت اختلاط آن با بنزین (25-5 % حجمی) بدون ایجاد تغییرات اساسی در موتورهای احتراق داخلی می باشد. با اینحال تولید گسترده موتورهای با سوخت جایگزین، بخصوص در برزیل و سوئد امیدهای بسیاری را در استفاده مستقیم از بیواتانول و رقابت پذیر با بنزین ایجاد کرده است. استفاده از اتانول به تاریخ 1826 بر می گردد که ساموئل موری آن را در یک موتور احتراق داخلی ساخت آمریکا آزمایش نمود. با اینحال برنامه استفاده از اتانول تا بحران انرژی 1974-1973 به تعویق افتاد و پس از آن بود که برزیل برنامه گسترده تولید بیواتانول و کاهش واردات نفتی را اجرایی کرد. در آمریکا بصورت معمول 10% بیاتانول به همراه بنزین در موتورهای احتراق داخلی مورد استفاده قرار می گیرد که اصطلاحاً به آن گازول گویند.
اولین کارخانه الکل سازی در ایران کارخانه آرارات است که در سال 1354 در استان تهران تاسیس گردید. ظرفیت آن 2 میلیون لیتر در سال بوده و نوع تولید آن الکل اتیلیک با درجۀ خلوص 96% و مواد اولیه مصرفی آن ملاس چغندر می باشد. با توجه به اطلاعات موجود تولید بیواتانول در ایران در سال 1388 حدود 63 میلیون لیتر بوده که توسط 28 کارخانه فعال تولید شده است. با این حال میزان تقاضا کمتر از این مقدار بوده و به عبارتی بازار اشباع می باشد. البته در صورتی که برنامه ای برای استفاده از بیواتانول در خودرو ها پیش بینی شود این مقدار تولید نیز بسیار ناچیز خواهد بود و علاوه بر مزایایی مانند اشتغال زایی و مانند آن، عدم آلودگی زیست محیطی و مانند آن را نیز عاید خواهد شد.

ENERGY FROM THE DESERT